Police Shootout – recenzja gry

Na pierwszy rzut oka Police Shootout nie zapowiada się jak gra, która może czymkolwiek zaskoczyć. Przeciętna oprawa graficzna, turowa rozgrywka w świecie FPS-ów i mało znane studio – to wszystko sprawia, że łatwo ją zignorować. A jednak po odpaleniu okazuje się, że to tytuł, który próbuje powiedzieć coś więcej o pracy policjanta niż tylko „celuj i strzelaj”. I choć nie wszystko działa idealnie, gra ma swój pomysł i potrafi wciągnąć.

Wcielamy się w Scotta Price’a – świeżo przyjętego funkcjonariusza, który rozpoczyna służbę w fikcyjnym mieście San Adrino. Choć jego odznaka jest jeszcze nowa, problemy, z jakimi musi się mierzyć, są bardzo realne – od awantur domowych i bójek po napady i sytuacje z zakładnikami. Każda misja to oddzielny scenariusz z konkretnym miejscem, zadaniem i zagrożeniem. Ale co najciekawsze – nie chodzi tu o to, by zawsze sięgać po broń. Wręcz przeciwnie, gra premiuje chłodne podejście, analizę sytuacji, a czasem wręcz zwykłe słowa zamiast ołowiu.

Rdzeniem rozgrywki jest system turowy, który może zaskoczyć fanów dynamicznych strzelanek. Każda tura to decyzje: przemieścić się za przeszkodę, rozbroić podejrzanego, sięgnąć po paralizator, czy może wyciągnąć broń i celować w napastnika? Wszystko kosztuje punkty akcji, więc każda decyzja niesie konsekwencje. Tu nie ma miejsca na bezmyślne sprinty i widowiskowe fikołki – każdy krok trzeba przemyśleć. W praktyce gra przypomina bardziej planszówkę niż klasyczne FPS-y, ale to właśnie ta strategia i napięcie przed podjęciem ruchu sprawiają, że można się w to wkręcić.

Bardzo ciekawym i dość oryginalnym elementem jest system negocjacji z przestępcami. W wielu misjach można spróbować przekonać podejrzanego do poddania się – używając właściwych słów, tonu głosu i logicznych argumentów. To nie są tylko proste wybory z dialogu – trzeba obserwować zachowanie osoby po drugiej stronie lufy i reagować na jej emocje. Niektóre rozmowy to prawdziwa psychologiczna rozgrywka, której wynik może przesądzić o sukcesie całej misji.

Każda udana interwencja to punkty doświadczenia i nowe możliwości – odblokowujemy dodatkowe umiejętności, nowe wyposażenie i zyskujemy dostęp do trudniejszych zadań. Gra oferuje prosty, ale działający system rozwoju, który nie przytłacza, ale pozwala poczuć, że nasz bohater faktycznie staje się coraz lepszy w tym, co robi. Z czasem możemy skuteczniej prowadzić negocjacje, szybciej reagować na zagrożenia czy sprawniej obezwładniać napastników bez użycia siły.

Sama struktura gry przypomina serię epizodów – krótkie, intensywne misje rozgrywające się na zamkniętych mapach. To nie jest otwarty świat ani sandbox – Police Shootout stawia na skondensowane sytuacje i szybki powrót do menu. Z jednej strony może to irytować tych, którzy liczyli na większą narracyjną głębię, z drugiej jednak pozwala skupić się na czystej rozgrywce i konkretnych taktycznych wyzwaniach.

Graficznie nie ma co ukrywać – Police Shootout prezentuje się przeciętnie. Modele postaci są powtarzalne, lokacje nie grzeszą szczegółowością, a animacje bywają sztywne. Widać niski budżet, ale jednocześnie trzeba przyznać, że gra działa stabilnie, a interfejs jest przejrzysty i dobrze dopasowany do konsolowego sterowania. Najważniejsze jest jednak to, że mimo wizualnych niedociągnięć, całość trzyma klimat.

Na PS5 tytuł działa płynnie i nie sprawia większych problemów technicznych, ale widać, że nie jest to gra wykorzystująca możliwości sprzętu nowej generacji. To bardziej wygodna, konsolowa wersja tego, co wcześniej można było zobaczyć na PC – bez wodotrysków, ale z sensownie działającym sterowaniem i rozsądnymi czasami ładowania.