Zero Hour – recenzja gry

Zero Hour to taktyczna strzelanka stworzona przez bangladeskich deweloperów M7 Productions i Attrito, która po czterech latach w fazie wczesnego dostępu na Steamie w końcu doczekała się oficjalnej wersji 1.0. Gra zyskała reputację jako wymagający tytuł, inspirowany klasycznymi strzelankami SWAT oraz grami w stylu Ready or Not, stawiający na realistyczne podejście do akcji, gdzie kluczowe znaczenie ma precyzyjna koordynacja zespołowa i strategiczne myślenie.

Zero Hour to gra, w której każda decyzja taktyczna ma znaczenie. Gracze wcielają się w role członków drużyn specjalnych, starając się realizować różnorodne misje, takie jak rozbrajanie bomb, ratowanie zakładników czy klasyczne starcia drużynowe. Kluczowe znaczenie ma tu komunikacja i współpraca w zespole, ponieważ gracze muszą dokładnie planować swoje działania, unikając śmiertelnych pułapek zastawionych przez przeciwników. Każde pomieszczenie i każde wejście może kryć zagrożenie — drzwi mogą być zarówno schronieniem, jak i wstępem do śmiertelnej pułapki, a decyzja o ich otwarciu może zaważyć na wyniku misji.

Gra oferuje różnorodne tryby rozgrywki, takie jak defuzja bomby, deathmatch drużynowy i ratowanie zakładników. Każdy z trybów wymaga innego podejścia, zmuszając graczy do dostosowania swojej taktyki w zależności od celów misji. Zero Hour wyróżnia się również wprowadzeniem psa pasterskiego, który może tropić i unieszkodliwiać przeciwników, co dodaje nowy wymiar strategii do gry. Wszystko to odbywa się w realistycznych lokacjach zainspirowanych Bangladeszem, co dodaje grze unikalnego charakteru i wyróżnia ją na tle innych taktycznych strzelanek.

Jednym z największych atutów Zero Hour jest jej surowa i realistyczna mechanika walki. Gracze muszą planować swoje działania na specjalnej „tablicy planowania”, gdzie mogą tworzyć strategie i koordynować ruchy drużyny, co daje poczucie immersji i autentyczności. W trakcie rozgrywki można korzystać z różnorodnych narzędzi i broni, od tarcz po wytrychy, co pozwala na dynamiczne i zróżnicowane podejście do każdej misji. Każdy krok musi być dokładnie przemyślany, ponieważ nawet najmniejszy błąd może prowadzić do katastrofy.

Mimo wielu zalet, Zero Hour nie jest pozbawiona wad. Gra może być trudna dla nowych graczy, którzy nie są przyzwyczajeni do tak wysokiego poziomu realizmu i wymagającej mechaniki. Dodatkowo, struktura misji, choć różnorodna, bywa czasami powtarzalna, a ograniczona liczba map może prowadzić do uczucia monotonii po dłuższym czasie. Tryb wieloosobowy, choć dynamiczny i wciągający, może cierpieć z powodu niedopasowania poziomów umiejętności graczy, co czasami powoduje frustrację.

Pomimo tych niedociągnięć, Zero Hour to solidna propozycja dla fanów taktycznych strzelanek, którzy cenią realizm i wymagającą rozgrywkę. Gra udowadnia, że z odpowiednim podejściem do detali i współpracy zespołowej, można stworzyć tytuł, który dostarcza satysfakcji i emocji na każdym kroku. Jest to tytuł, który może nie jest dla każdego, ale na pewno znajdzie swoje miejsce w sercach miłośników gatunku.